Eskiden oyun hamurlarımız vardı,
dünyayı şekillendireceğimizi sandığımız,
renk renk...
yumuşak yumuşak...
Yoğrulmaktan çürüdüler en sonunda,
kaskatı kesildiler avuçlarımızda, renkleri de soldu...
Sonunda anlamsız cisim örneklerinden oluşan koleksiyonlarımız oldu.
Öğrendik ki;
dünyanın düzeni şekillendirmiş benliğimizi,
sağımızdan solumuzdan yontarak...
Kan revan içinde aşmışız yolları, farkında olmadan!
Hansel’in ekmekleri değilmiş yolumuzu bulmamızı sağlayan,
bizmişiz parça parça yerlerde yatan!
Bizmişiz...
15:48 10/10/2006
