Bu şehre sattım seni,
adice, şerefsizce, ardıma bakmadan insafsızca,
sattım seni bu şehre.
Senin anın yok artık içimde.
Her kaldırımda adın yok buralarda,
her köşede gölgen yok!
Kurtuldum işte senden.
Bu şehre sattım seni,
onursuzca, acımasızca.
Beklemezdin değil mi?
Ummazdın hiç!
Bulmak istesende bulamazsın,
af dileyemezsin artık benden!
Özürün geçmez bu şehirde...
Yaptıklarını bir bir hatırla şimdi.
Neden oldu diye bir düşün?
Hata kimde...
Bu şehre sattım seni
zevkle, şevkle, isteklice...
İstanbul'da yağış varmış,
yollar kayganmış, beddua etme boşa bana.
Yağmur tepene iner anlarsın suçunu!
Bu şehre sattım seni,
yağmurla, bedduayla, ahla...
19.MAYIS.2001 (Antalya-İstanbul Otobüsü) TUĞÇE ÖZEL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder